In Engeland
wordt nu hard gewerkt om as februari te kunnen starten met een melkveebedrijf
van 1200 stuks vee. Verrassend genoeg kiezen ze voor koeien die de helft
produceren van wat we hier ‘normaal’ vinden: 4500 kg per jaar. Koeien uit Nieuw
Zeeland en ook het productiesysteem nemen ze over: ‘gras, veel gras en veel naar
buiten, liefst jaar-rond’.
Bedrijfseconomisch
zien ze het zitten: ‘we richten ons op een lage kostprijs, de opbrengstprijs
gaat sterk variëren’.
Hoe is bij
dit bedrijf de relatie met de omgeving? Met de koeien buiten en voeding vooral
uit eigen productie lijkt de score goed. Veel zal afhangen van de vraag hoe ze hun
land verder inrichten en of daarin het typische landschap van die regio
ondersteund of juist ontkracht wordt.
Een voorbeeld
van een low input farm, maar dan als keuze om een forse investering in te doen.
Ze gaan niet over 1 nacht ijs, er is drie jaar over nagedacht. Blijkbaar komt het
‘oude’ boerderij model dan toch weer
bovendrijven, interessant.
Ik ben benieuwd naar de omvang van de investeringen. Is dat in of exclusief de grond? Want als je inderdaad 1200 ha hebt liggen kun je er beter maar veehouderij op gaan bedrijven om cashflow te generen. De vraag is dan ook of je de grond meeneemt in de kostprijs of dat ook hier de boerenwijsheid opgaat: als je alles rekent kan het nooit uit, maar het inkomen is voldoende.
BeantwoordenVerwijderenDirk de Groot, CAH Vilentum