vrijdag 18 december 2015

Kerst - de uitnodiging, durf je los te laten?

Een beetje off-topic, maar gezien het moment van het jaar, vooruit dan toch een gedachte bij Kerst

Wat wens jij een ander toe?
Tja, wat wensen wij elkaar toe? Gezondheid, geluk, een lang en gelukkig leven? Of groter misschien: dat we het redden om vreedzaam en duurzaam te gaan leven met zijn allen?
Kerst, de kerstboom, de lichtjes. Een tijd van ontmoeting en wensen. De baby in de kribbe.
Wat wens je een pasgeboren baby toe: gezondheid, geluk, een lang en gelukkig leven?
Voor deze baby in de kribbe liep het anders. De wereld was onrustig.
Geluk?
Na het stille nacht, heilige nacht was deze baby een politiek vluchteling, gedragen in de armen van zijn ouders, op de vlucht voor geweld. Op de vlucht voor een machthebber die bang is om zijn macht te verliezen. Op de vlucht, het is van alle tijden.
Een lang en gelukkig leven?
Hij werd 33 jaar, toen werd hij vermoord, een marteldood. Omdat men hem uit de weg wilde ruimen. Onschuldig vermoord, het is van alle tijden
De aanstichters van deze moord hoopten dat deze Jezus gauw vergeten zou zijn.Dat is niet gelukt. Honderden miljoenen mensen getuigen van wat Jezus betekent voor hun leven. Vandaag.Een deel van die mensen wordt om die reden zelf zwaar vervolgd.
Alle reden om eens te kijken wat deze Jezus eigenlijk wilde toen hij hier rondliep, wat was zijn wens?
In vier boeken is geschreven over de laatste drie jaar van zijn leven. Met wie hij sprak, hoe hij sprak, wat hij deed, wie hij opzocht. We lezen daarin welke wens hij had voor de mensen die hij tegenkwam, voor de mensen die hem opzochten. Die wens van Jezus voor de mensen werd door hem vaak verpakt in een vraag aan die persoon. De vraag die steeds weer doorklonk is: durf jij los te laten waar jij als mens je zekerheid in zoekt? Durf je mij te vertrouwen? Durf je los te laten zodat je vrij kunt worden? Mag ik jou vrij maken?
Jezus ontmoette een man die financieel bedrog pleegde, deze man kon geen maat houden als het om geld ging, hij wilde hebben wat niet van hem was en hij misbruikte het systeem daarvoor. Ook dit is iets van alle tijden.
Jezus vroeg hem: mag ik bij jou komen eten? Eerst de ontmoeting, Jezus ontmoet de mens, hij ontmoet de persoon. En dan, later op de avond, komt de vraag: waarom doe je dit nou, waarom wil je zo graag dat geld hebben? Laat dat geld nu eens los en maak goed alles wat je hebt aangericht.
De vraag van Jezus was: mag ik je vrij maken van je hebzucht?
Jezus ontmoette een jonge man die het goed voor elkaar had. Hij was rijk, stond waarschijnlijk ergens in de Quote 500. Hij had niemand nodig, hij was onafhankelijk. En toch, deze jonge man ging naar Jezus omdat hij diep van binnen toch onrustig was. Hij wist dat hij niet zo onafhankelijk was als iedereen dacht dat hij was.
Jezus ontmoet deze man, hij ziet de vraag in zijn ogen en Jezus nodigt deze man uit om hem te volgen. Maar eerst, zegt Jezus, durf je los te laten. Durf je los te laten waar jij jouw zekerheid aan ophangt. Durf je dat?
Twee ontmoetingen met mensen, zomaar twee ontmoetingen uit de vele. Twee ontmoetingen waar Jezus vraagt om los te laten wat je belemmert om te vrij te zijn als mens. Allereerst zijn het ontmoetingen waarin je voelt hoeveel respect Jezus heeft voor de mensen. Het gaat Jezus om de mens. Niet om het oordeel.
Jezus heeft respect voor die mens en de keuze die die mens maakt. Hij nodigt uit, hij oordeelt niet.
Een wens die verpakt wordt in een uitnodiging. Een uitnodiging die ook gericht is aan mij, ook gericht aan jou. Wil je vrij worden, wil je vrij worden van datgene waar jij je zekerheid op bouwt maar waarvan je weet dat het wankel is?
Mensen zoeken hun zekerheid, hun identiteit nogal eens in wankele dingen, ook dat is van alle tijden. In geld, in macht, in het altijd beter weten dan een ander, in het hoog houden van een stoer imago, kijk mij eens. Alles goed? Ja alles goed, perfect.
Jij en ik kunnen niet bij elkaar naar binnen kijken. Tegelijk weten we allemaal dat ieder op zijn eigen manier die worsteling met zekerheid en onzekerheid kent. En dat iedereen daar op zijn eigen manier een weg in probeert te vinden. En stel nu dat deze Jezus jou tegenkomt, zo, ergens in de komende weken, in deze Kerstperiode, En hij stelt die vraag aan jou, wil je vrij worden van datgene wat je in de weg zit.
Misschien is het je trots, je imago, of misschien juist je angst, je twijfel, je onzekerheid.
Durf je dat los te laten vraagt Hij, durf je dat?
Er is durf voor nodig, iets waar je je identiteit aan verbonden hebt laat je niet zomaar los. Dat gaat ook niet in 1 keer, vaak langzaam beetje voor beetje. Gun jezelf de tijd om daarin te groeien. Het is een weg die ik zelf ook loop met Jezus en zal blijven lopen, een weg die ik jou van harte aanraadt.
Want weet je wat Jezus voor ogen heeft? Voor jou, voor mij?
Dat we andere mensen zo behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden, om elkaar te zien als mens, om gastvrij te zijn, om te delen.
Als we kijken naar wat er gebeurt in de wereld, wat er via de schermen van tv en telefoon tot ons komt, dan is die noodzaak tot delen zo zichtbaar. Dan zien we ook waar angst toe leidt, angst die maakt dat mensen vluchten, maar ook angst voor het onbekende, de angst die maakt dat mensen hun harten sluiten voor andere mensen. 
De wens van deze baby in de Kerststal, de wens van Jezus voor jou, is dat jij een plek hebt om te schuilen en dat jij zelf een plek kunt zijn waar andere mensen kunnen schuilen
Voor jou en de jouwen wens ik je gezegende kerstdagen

Ron Methorst