Kerst - de uitnodiging, durf je los te laten?

Een beetje off-topic, maar gezien het moment van het jaar, vooruit dan toch een gedachte bij Kerst

Wat wens jij een ander toe?

Tja, wat wensen wij elkaar toe? Gezondheid, geluk, een lang en gelukkig leven? Of groter misschien: dat we het redden om vreedzaam en duurzaam te gaan leven met zijn allen?

Kerst, de kerstboom, de lichtjes. Een tijd van ontmoeting en wensen. De baby in de kribbe.

Wat wens je een pasgeboren baby toe: gezondheid, geluk, een lang en gelukkig leven?

Voor deze baby in de kribbe liep het anders. De wereld was onrustig.

Geluk?

Na het stille nacht, heilige nacht was deze baby een politiek vluchteling, gedragen in de armen van zijn ouders, op de vlucht voor geweld. Op de vlucht voor een machthebber die bang is om zijn macht te verliezen. Op de vlucht, het is van alle tijden.

Een lang en gelukkig leven?

Hij werd 33 jaar, toen werd hij vermoord, een marteldood. Omdat men hem uit de weg wilde ruimen. Onschuldig vermoord, het is van alle tijden

De aanstichters van deze moord hoopten dat deze Jezus gauw vergeten zou zijn.Dat is niet gelukt. Honderden miljoenen mensen getuigen van wat Jezus betekent voor hun leven. Vandaag.Een deel van die mensen wordt om die reden zelf zwaar vervolgd.

Alle reden om eens te kijken wat deze Jezus eigenlijk wilde toen hij hier rondliep, wat was zijn wens?

In vier boeken is geschreven over de laatste drie jaar van zijn leven. Met wie hij sprak, hoe hij sprak, wat hij deed, wie hij opzocht. We lezen daarin welke wens hij had voor de mensen die hij tegenkwam, voor de mensen die hem opzochten. Die wens van Jezus voor de mensen werd door hem vaak verpakt in een vraag aan die persoon. De vraag die steeds weer doorklonk is: durf jij los te laten waar jij als mens je zekerheid in zoekt? Durf je mij te vertrouwen? Durf je los te laten zodat je vrij kunt worden? Mag ik jou vrij maken?

Jezus ontmoette een man die financieel bedrog pleegde, deze man kon geen maat houden als het om geld ging, hij wilde hebben wat niet van hem was en hij misbruikte het systeem daarvoor. Ook dit is iets van alle tijden.

Jezus vroeg hem: mag ik bij jou komen eten? Eerst de ontmoeting, Jezus ontmoet de mens, hij ontmoet de persoon. En dan, later op de avond, komt de vraag: waarom doe je dit nou, waarom wil je zo graag dat geld hebben? Laat dat geld nu eens los en maak goed alles wat je hebt aangericht.

De vraag van Jezus was: mag ik je vrij maken van je hebzucht?

Jezus ontmoette een jonge man die het goed voor elkaar had. Hij was rijk, stond waarschijnlijk ergens in de Quote 500. Hij had niemand nodig, hij was onafhankelijk. En toch, deze jonge man ging naar Jezus omdat hij diep van binnen toch onrustig was. Hij wist dat hij niet zo onafhankelijk was als iedereen dacht dat hij was.

Jezus ontmoet deze man, hij ziet de vraag in zijn ogen en Jezus nodigt deze man uit om hem te volgen. Maar eerst, zegt Jezus, durf je los te laten. Durf je los te laten waar jij jouw zekerheid aan ophangt. Durf je dat?

Twee ontmoetingen met mensen, zomaar twee ontmoetingen uit de vele. Twee ontmoetingen waar Jezus vraagt om los te laten wat je belemmert om te vrij te zijn als mens. Allereerst zijn het ontmoetingen waarin je voelt hoeveel respect Jezus heeft voor de mensen. Het gaat Jezus om de mens. Niet om het oordeel.

Jezus heeft respect voor die mens en de keuze die die mens maakt. Hij nodigt uit, hij oordeelt niet.

Een wens die verpakt wordt in een uitnodiging. Een uitnodiging die ook gericht is aan mij, ook gericht aan jou. Wil je vrij worden, wil je vrij worden van datgene waar jij je zekerheid op bouwt maar waarvan je weet dat het wankel is?

Mensen zoeken hun zekerheid, hun identiteit nogal eens in wankele dingen, ook dat is van alle tijden. In geld, in macht, in het altijd beter weten dan een ander, in het hoog houden van een stoer imago, kijk mij eens. Alles goed? Ja alles goed, perfect.

Jij en ik kunnen niet bij elkaar naar binnen kijken. Tegelijk weten we allemaal dat ieder op zijn eigen manier die worsteling met zekerheid en onzekerheid kent. En dat iedereen daar op zijn eigen manier een weg in probeert te vinden. En stel nu dat deze Jezus jou tegenkomt, zo, ergens in de komende weken, in deze Kerstperiode, En hij stelt die vraag aan jou, wil je vrij worden van datgene wat je in de weg zit.

Misschien is het je trots, je imago, of misschien juist je angst, je twijfel, je onzekerheid.

Durf je dat los te laten vraagt Hij, durf je dat?

Er is durf voor nodig, iets waar je je identiteit aan verbonden hebt laat je niet zomaar los. Dat gaat ook niet in 1 keer, vaak langzaam beetje voor beetje. Gun jezelf de tijd om daarin te groeien. Het is een weg die ik zelf ook loop met Jezus en zal blijven lopen, een weg die ik jou van harte aanraadt.

Want weet je wat Jezus voor ogen heeft? Voor jou, voor mij?

Dat we andere mensen zo behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden, om elkaar te zien als mens, om gastvrij te zijn, om te delen.

Als we kijken naar wat er gebeurt in de wereld, wat er via de schermen van tv en telefoon tot ons komt, dan is die noodzaak tot delen zo zichtbaar. Dan zien we ook waar angst toe leidt, angst die maakt dat mensen vluchten, maar ook angst voor het onbekende, de angst die maakt dat mensen hun harten sluiten voor andere mensen. 

De wens van deze baby in de Kerststal, de wens van Jezus voor jou, is dat jij een plek hebt om te schuilen en dat jij zelf een plek kunt zijn waar andere mensen kunnen schuilen

Voor jou en de jouwen wens ik je gezegende kerstdagen

Ron Methorst

Ontwikkeling varkenshouderij: hoe gaat het verder als we niets doen?

8 oktober organiseerde Foodlog een avond over de varkenshouderij, specifiek voor Brabant. Grote bedrijven, steeds minder en steeds groter, lage prijzen, probleem. Hoe kom je hieruit? Want als er niets verdiend wordt is er ook geen ruimte voor iets 'extra's' rond welzijn of milieu of omgeving. 

Op de vraag : wat gebeurt er als we niets doen, schreef ik de volgende reactie: 

Wat gebeurt er als we niets doen? Een paar gedachten. In het economische 'spel' dat ook in de varkenshouderij gespeeld wordt, zijn er varkenshouder die de spelregels net iets beter snappen dan de anderen. Die hebben al lang uitgerekend wat ze kunnen (en willen) betalen voor de stallen van faillerende collega's (lees concurrenten). Wat zij goed gesnapt hebben is de macht van het getal, omvang creëert macht. Met een super nuchtere blik op de handelsstromen en rechtstreeks netwerk in de industrie (inkoop en verkoop) creëren ze voordelen. Cash is King.

Deze bedrijven gaan door, ze floreren zelfs bij de crisis doordat ze hun relatieve positie verstevigen.

Wie weet is er ook nog wel ergens een stal die in een concept mee kan doen.
Maar bovenal: volume volume volume. Voor hen gaat de wereldmarkt zijn werk doen en dat zou zomaar nog weer eens heel positief kunnen worden. Dat is ze ook van harte gegund MITS ze omgevingsgericht handelen. Verdien de ruimte die je krijgt (of genomen hebt (?)) en zorg voor mooie stallen, ingepast in landschap en minimale overlast.

Wat kun je met deze groep als maatschappij: respect hebben voor hun ondernemersdrang en tegelijk hele strakke randvoorwaarden zetten en die knetterhard handhaven. milieu, landschap, welzijn. Niet overdrijven met regels maar wel knetterhard handhaven. De omgang met regels in het verleden rechtvaardigt geen enkele speelruimte meer rondom regels. Sorry grootschalige varkenshouder, het krediet dat je had is verspeeld. Huur dan wel controleurs in die het spel van 'letterlijk de regels lezen en uitvoeren' ook heel erg goed snappen en die machtsmiddelen hebben waar de varkenshouder zelf echt zenuwachtig van wordt.

Wat betreft een Nl markt concept voor in de supermarkt:

* smaakvoller: doe het varken recht en fok en voer nu eens varkens met echte smaak
* respectvoller: doe het varken recht. een leven dat past bij de nieuwsgierigheid van dit prachtige dier
* nuttiger: Het varken als de ultieme reststromen verwerker, de echte toegevoegde waarde van het varken

Voor de grand cru's (de bijzondere merk-concepten in varkensvlees): leef je uit in je ondernemerschap, ga allianties aan met partners in de regio, maak een duidelijk onderscheidend kwaliteitsproduct, wees trots op je product en durf de prijs te vragen die het verdient.

PS ik herinner mij een tijd geleden een pleidooi dat varkenshouderij op het boerenerf moest blijven want 'daar hoort het van nature thuis'. Ik dacht toen: hm, is dat echt je argument? Wat had je gezegd als de bouwgrond in industriegebieden goedkoper was geweest?

De 'kwestie' is hier te vinden: http://www.foodlog.nl/artikel/heb-jij-vertrouwen-in-omfietsvarkens/

klik op het vierkantje linksonder op de foto voor de reacties

Schaalvergroting geeft kansen voor hen die het niet doen

In rap temp wordt een deel van de melkveebedrijven groter.
Het einde van het quotumtijdperk luidt een schaalsprong in.

Daarmee wordt het verschil tussen de 'groten' en de 'kleinen' veel sterker en ook zichtbaar.

Groot is een marktsegment, efficient, veel, intensief. De bedrijven die die kant op gaan leken echter altijd nog sterk op het 'gewone' bedrijf.

Misschien dat doordat de quotum grens weg is, de groten echt groot worden en daarmee ook ruimte geven aan de kleinen om echt 'anders' te zijn.

Misschien ook nog wel op termijn om een andere melkmarkt te kunnen bedienen.

Wie weet.

Can ‘rural’ farms endanger the ‘rurality’

At the conference on Rural Enterprise Gary Bosworth presented on how rural businesses change the economy and the landscape. The conference was on the beautiful island Islay in Scotland. On an international conference like this it is striking how different perceptions on ‘rural’ are. In the presentations of researchers from the UK and specifically Scotland the ‘remote rural’ is appearing a lot. Where on the other hand I sometimes get the impression that everything outside of London is called ‘rural’.

The talk brought me as well on the topic of rurality, what actually defines rural and what is rurality. I thought about the diversified dairy farmer now operating a dairy factory and wishing to expand further. An industrial building and atmosphere in a rural context. Does it actually fit in the ‘rural’ picture? Or the tension in the southern part of The Netherlands where pig and poultry farms have become so big and detached from the location: is this part of the rural or is it endangering the rurality of the rural area. When even the ‘rural’ neighbours start to protest, something may have gone wrong somewhere.

A spokesman of the pig farmers organisation said in a presentation some time ago that pig houses are part of a farm and hence there has to be a place for them in the rural areas. A thought crossed my mind: would he have said the same thing in case the cost of building pig stables in specialised industrial areas would be lower compared to building on a farm? 

Zembla-boer Van Dorp: het ongelijk van het gelijk

Kun je gelijk hebben en tegelijk ook niet? Boer van Dorp geeft zijn visie in de uitzending van Zembla over de melkveehouderij. Een volkomen eerlijk verhaal. Een man die van beroep melkveehouder is. En die daar goed in is. Hij is een voorbeeld van een melkveesector die sterk technisch ontwikkeld is en bijzonder effectief in het produceren van grote hoeveelheiden melk van een hoge kwaliteit. Melk waar we als maatschappij ook om vragen, die we blijkbaar nodig hebben. Van Dorp maakt gebruik van alle kennis en inzicht die er is: voeding, fokkerij, gezondheid, grasproductie. Bijzonder effectief zet hij die productiemiddelen in om een product te maken. Met een grote inzet van eigen kapitaal en veel eigen risico. En dat ook nog voor een relatief lage beloning

Eindelijk kon hij bij Zembla eens gewoon laten zien en gewoon eens vertellen hoe het eerlijke verhaal van de melkveehouder is. Hij doet dat met grote overgave en heel transparant vertelt hij over de redenen waarom hij doet wat hij doet. Het is niet zijn hobby, het is zijn werk. Werk wat hij mooi vindt, werk dat hij goed kan. De technische en economische benadering van de koe als melkproducent. Hij voelt zich daarin thuis. Hij kan het gewoon erg goed.

En dan ineens schrikken mensen van zoveel ‘eerlijkheid’. De koe als productiemiddel? Een koe die niet meer graast? Een kalf dat kunstmelk krijgt? Melkveehouderij gericht op lage kosten?

Waarom schrikken we daarvan? Het is toch gewoon het resultaat van het economische systeem waar we samen voor kiezen? Is het confronterend? Past het niet bij het beeld dat we hebben van de boer en zijn koetjes?

Vooropgesteld: gaat alles ‘goed’ in de melkveehouder? Kan het wellicht beter? Natuurlijk, dat is een voortdurende zoektocht. Er zijn serieuze vragen te stellen over de duurzaamheid, de bodemvruchtbaarheid en ook over dierwelzijn. Moeten we onszelf afvragen of we wel zoveel melk moeten willen maken in ons land? Zeker, goede vraag.

Maar het gaat mij te ver om een persoon die eerlijk werkt binnen de kader van ons economische systeem zo aan te vallen en weg te zetten.

Staat het je niet aan? Wil je graag iets anders? Je hebt elke dag een keuze bij het doen van je boodschappen.

Boek Boerenbloed: over boerenfamilies en de verandering in de melkveehouderij

De melkveehouderij verandert. Kees Kooman heeft met zijn boek Boerenbloed een aantal portretten geschetst van boerenfamilies en daarmee ook van de ontwikkeling van de melkveehouderij. Families die verbonden zijn aan het platteland. Mensen die verschillende routes volgen in hun leven en met hun bedrijf. Hele verschillende routes en hele verschillende motivaties.

De ene route leidt naar een steeds groter groeiend melkveebedrijf, helemaal passend binnen de technische en economische benadering van de sector. Effectief werken en veel melk maken, heel veel melk maken. Gebruik maken van de ‘vruchtbare banaan’, van Denenmarken naar Bretagne. Het goede klimaat en de goede grond voor de veehouderij. Optimaal gebruik maken van de technische verworvenheden om met weinig arbeid toch veel melk te kunnen produceren. Een bedrijf dat keuzes maakt op basis van de bedrijfseconomische logica. Die leidt ‘logisch’ redenerend naar grote bedrijven waar alles ingericht is op effectief veel produceren. Waar de machine en de planning bepaalt hoe het land behandeld wordt. Waar het voor de kuikens van weidevogels ‘lastig’ is om te overleven. Is dat gepland? Nee natuurlijk niet, het is een neveneffect. Het gevolg van een werkwijze die maximale technische controle uitoefent op de productiemiddelen die het bedrijf gebruikt

Een andere route leidt naar een ander soort bedrijf. Met meer werk, met minder controle over de groei en ontwikkeling van vee en gewas. Met een grotere afhankelijkheid van de natuur en een gevecht met taxateurs over de waarde van het gras dat de ganzen opeten. Het is een plek  waar op andere gronden een keuze gemaakt is.  Waar de kuikens van de weidevogels meer kansen hebben om uit te groeien. Die ruimte voor die kuikens wordt mogelijk gemaakt doordat de veehouder accepteert dat hij minder effectief kan werken. Minder technische middelen kan gebruiken.

Beide veehouders werken legaal. Voor beide veehouders heb ik respect, met veel uren werk en inzet van hun eigen kapitaal maken ze beide een product waar marktvraag naar is.

De vraag is welke markt creëer jij met jouw aankopen?