Van kantoortorens en grazende koeien

 

The Story of Milk, een film gemaakt door Friesland Campina is net uit.

Er zijn natuurlijk altijd dingen die je zelf anders gedaan had of die misschien een tikkeltje overdreven zijn (het maanlicht is wat erg sprookjesachtig). Maar in zijn geheel: complimenten!

Prachtig hoe vanuit de beleving van de stad, van de kantoormens die over de metropool uitkijkt de brug gemaakt wordt naar leven. Naar 14000 boeren die elke morgen opstaan om voor hun koeien zorgen. Koeien die iets doen dat geen fabriek kan: melk maken.

 

Ook mooi zoals het verteld wordt: ‘het platteland is misschien niet zo snel en opwindend als je gewend bent’ en dan toch verder gaan en laten zien dat het raakt aan iets wat we allemaal herkennen: in die hectiek van 24/7 zijn we allemaal mens. Een mens met behoefte aan voeding voor het leven, zowel letterlijke voeding als in overdrachtelijke zin.

 

Mooi hoe coöperatie er in naar voren komt, ook hier kun je rustig vragen stellen in hoeverre een lid nog meebeslist. Maar toch, het is een coöperatie, een coöperatie met een lange termijn doel. Dat hebben we nodig in deze samenleving: lange termijn doelen.

Een goede actie en zo wereldwijd bruikbaar. Op deze manier de landbouw voor zijn omgeving in beeld brengen, vanuit de wereld van de stadsmens: complimenten aan de makers.

 

http://www.youtube.com/watch?v=o30xUY7pBaQ

Met andere ogen naar de stal kijken

Prima stal tot je met andere ogen kijkt...

 

Bij een van de bezoeken aan een varkenshouder om over mestregels en vergunningen te overleggen, viel mij weer op hoe kaal de stal er eigenlijk bij lag. Prima stal, technisch op orde, goed bereikbaar, niets mis mee. maar toch, ja gewoon kaal, mooi gemaaid gras, een nette bestraging met klinkers en dan een stenen muur. Geen rommel en alles netjes.

 

Maar wel kaal en erg stenig.

 

Ik zei tegen hem: 'Die stal van jou, het is een prima stal, maar volgens mij moet je eens een rijtje bomen voor de stal zetten, als je zo de bocht om komt rijden en die stal ziet, eigenlijk ziet het er niet uit… '

 
Hij lachte en zei: het is wel goed met je, kom we gaan de vergunning bespreken.

Wat schetst mijn verbazing bij het volgende bezoek, hij zei: Je hebt gelijk, ik ga er bomen poten.

 

Dit was een paar jaar geleden. Onlangs sprak ik hem na lange tijd weer. Hij zie: die bomen, daar geniet ik zo van! Ik zie ze vanuit mijn slaapkamer en het is gewoon genieten.

 

De stal was technisch mooi en prima, dat bleef hij ook. De bomen maakten alleen maar dat hij beter in de omgeving paste. De varkens groeiden er niet minder om en het bedrijf kreeg een mooiere uitstraling.

Het resultaat van even met andere ogen naar je bedrijf kijken. Blij dat ik toen die opmerking maakte.

Boeren met je buren: alleen een titel?

Boeren met je buren: alleen een titel?

Pas was ik bij een bijeenkomst met dit thema: boeren met je buren. Ik ben er naar toe gegaan om dat de titel precies aansluit bij mijn studie: bedrijfsontwikkeling in relatie met de omgeving. Een mooie rij sprekers die ook serieus wat te zeggen hadden in een goed georganiseerd geheel met een goede gespreksleider.

 

Toen ik er was bleek dat het woord buren eigenlijk de hele avond amper genoemd werd.

Schaalvergroting, kostprijs, supermarkten, onderhandelen, beperkingen. Zomaar wat woorden die veel genoemd zijn.

 

Belangrijke woorden, absoluut.

Woorden die in verband staan tot de buurman als consument en of hij nu wel of niet de juiste prijs betaalt, of hij nu wel of niet last van je heeft, of mag hebben.

Het zijn geen woorden die gaan over de buurman met wie je dezelfde omgeving deelt, hetzelfde uitzicht (of gebrek eraan) deelt, dezelfde wegen bereist.

De titel was een goede, de inhoud er echt aan koppelen waren we blijkbaar nog niet aan toe die avond.