maandag 25 februari 2013

Zo-moeten-we-het-toch-niet-willen

Gisteren reed ik door het Overijsselse platteland en zag ik weer een voorbeeld van een modern, technisch prachtig varkensbedrijf. Prima stallen, mooi op een rij, een aantal met luchwasser, draagt bij aan het milieu. Pracht bedrijf.

En zo storend in het landschap. Zo oerlelijk eigenlijk.

Voor de laatste 5 meter stallengte was een bestaande houtsingel weggehaald, je keek nu pal op de achterkanten van de schuren, en dat is dan maar zo 100 meter over de hele breedte.
Geen boom of struik ervoor. Leeg, stenen, staal, koud, techniek.

Dit bedrijf doet grote afbreuk aan het Overijsselse landschap.

Hier moeten toch bomen voor, hier zorg je toch voor een aankleding van je erf of bedrijf die maakt dat het vriendelijker is?

Ik snap heel goed dat de varkenshouder vanuit de techniek denkt en plant bij de bouw. Dat moet hij ook, hij is ondernemer en moet de economische randen opzoeken om de investering (oa in luchtwassers) rendabel te maken.

Dat daarvoor wel eens bomen moeten wijken, goed, dat zij dan zo.

Maar waarom dan niet ook andersom dat gebaar maken: investeer in de uitstraling van je bedrijf, investeer in groen.

Je hoeft je bedrijf niet weg te stoppen, er is niets om je voor te schamen dat je weg zou moeten stoppen.

Wat mij betreft moet deze varkenshouder zich wel schamen voor de onbeschaamde inbreuk die hij doet op zijn directe omgeving. Het afwezig zijn van de minste moeite om het in te passen.

Bij mij is hij op deze manier, nog zonder dat ik hem ooit gezien heb, al een fors stuk krediet kwijt. En als iemand krediet kwijt raakt raakt hij ook de gunning kwijt, en als je die kwijt bent, dan heb je volgens mij een probleem. Is het niet nu danwel op termijn.